B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Terimler, 194. Sayfa

Osmanlı Terimleri Sözlüğü

Beygar(e) Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, f. Tekdir, azarlama, çıkışma. Sövme.

Beyhakî Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, (Hi: 384-458) Büyük hadis ve fıkıh âlimlerinden olup asıl adı Ebubekir Ahmed bin Hüseyn'dir. İmam-ı Şâfii mezhebinde sözü sened yerine geçen büyük bir hadis âlimidir. Kendisi gibi daha birçok faziletli âlimler yetiştiren Beyhak bölgesinin Hüsrevcurd köyündendir. "Kitab-ün Nusus-uş-Şafiî" ile "Kitab-üs-Sünen Vel'âsar" ve "Essünen-ül-Kebir" ve bir de "Delâil-ün-Nübüvve"gibi eserleri vardır. (K.S.)

Beyhan Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Sır saklamıyan, aklında ve kalbinde olanları söyleyen kimse. Boşboğaz.

Beyhoş Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, f. (Bihûş) Şaşkın. Akılsız. Deli. Serseri.

Beyhûc Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Höyük. (Tarlada ve bostanda dikerler.)

Beyhûde Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, f. Boşuna. Boş yere. Faydasız.

Beyhuşt Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, f. Kökünden çıkarılmış, dibinden koparılmış olan şey.

Beyin Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, t. Kafatasının en büyük kısmını kaplayan, kalınca ve dayanıklı üç zarla örtülmüş olan bir sinir merkezidir. Yumuşak ve beyazımsı bir kitle olan beyin, duygu ve bilgi merkezidir. Ak ve boz maddeden yapılmıştır ve iki yarım küre olarak yaratılmıştır. Yarım kürelerden birinde bir arıza sebebiyle bu merkezin vazifesini yapamaması hâlinde diğer yarım küre o vazifeyi yapmağa devam etmek ve ârızayı telâfi etmek özelliğinde yaratılmıştır. Meselâ: Bir yarım küredeki görme merkezi bozulsa insan kör olmaz. Diğer yarım küredeki merkez, bu vazifeyi devam ettirir.