F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Terimler, 14. Sayfa

Osmanlı Terimleri Sözlüğü

Fakihiyy (fâkihanî) Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Yemiş satan kimse.

Fakir Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Biçâre, muhtaç, yoksul. İslâm dini, ev kirası, yiyecek, içecek, giyecek, ilaç, yakacak gibi zorunlu ihtiyaçları karşılandıktan sonra yılda 96 gram altın alabilecek kadar geliri olmayanları fakir sayar. Fakirlerden vergi alınmaz, İslâm devleti zorunlu ihtiyaçlarını karşılamada, tedavi, tahsil (öğrenim), yolculuk gibi durumlarda fakirlere yardım eder. Çağımızda insanların çoğunun yoksun olduğu sosyal güvenliğe kavuşturur. Bu sebeple de fakir-zengin arasında düşmanlık, zıddiyet, gerginlik, çatışma olmaz. Toplumda denge, huzur, mutluluk, sükun ve sosyal adalet sağlanır. (İnsanlardan istiğna ederek kendini ibadet ve tâata, Kur'an ve iman ve İslâmiyet hizmetine vakfeden zâtlara da mânen zengin mânasına fakir denildiği de görülmüştür.)

Fakira Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Büyük musibet, zahmet, meşakkat. Dâhiye. Belleri kırıp parçalayan şiddet.

Fakirâne Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, f. Fakir bir kimseye yakışacak surette. Fakircesine.

Fakirhâne Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Mütevazilikle söz söyleyen kişinin evi.

Fakîs Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Çiftçilerin kullandığı âletlerden halka gibi bir demir.

Fakkah Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Ezhar otunun çiçeği.

Fakleyun Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Semizotuna benzer bir ot.