M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Terimler, 807. Sayfa

Osmanlı Terimleri Sözlüğü

Münaferet Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Birbirinden kaçıp nefret etmek, karşılıklı huzursuzluk. * Adâvet, hased ve şeref cihetinde hakeme müracaat eylemek. * Birbiri ile müfahere eylemek.

Münafesat Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, (Münâfese. C.) (Nefs. den) Münâfeseler.

Münafese Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Başkasında görülen bir kemale imrenip ona yetişebilmek ve daha ileri gidebilmek için, nefislerin nefâsette, iyi şeylerde yarışması hissidir ki, nefsin şerefinden ve uluvv-i himmetinden neş'et eder. Hased ile arasında fark açıktır. Hased eden kimse, kemâle düşmandır; hased ettiği kimsenin zararından, nimetinin zevâlinden memnun olur.Münâfis, yarışçı ise kemâle aşıktır. O, karşısındakinin sukutunu değil; kendisinden daha ileri gitmesini ister. (E.T.)

Münafî Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Zıt, uymaz, aksi, aykırı. Mugayir ve muhalif olan.

Münafik Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, İki yüzlü, araya nifak sokan. Fitnekâr. * Ahdini bozan, yalan söyleyen, hıyanet eden. * Görünüşte müslüman olup hakikatte kâfir ve düşman olan.("Münafık öldükten sonra namazı kılınmaz" meâlindeki âyet, o zamandaki ihbar-ı İlâhî ile bilinen kat'i münafıklar demektir. Yoksa zan ile, şüphe ile münafık deyip namaz kılmamak olmaz. Mâdem "Lâ ilahe illallah" der, ehl-i kıbledir. Sarih küfür söylemese veyahut tevbe etse, namazı kılınabilir...Münafık itikadsızdır, kalbsizdir ve vicdansızdır. Peygamber (A.S.M.) aleyhindedir. R.N.)

Münafikane Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, f. Münafıklıkla.

Münafikîn Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, (Münafık. C.) Münafıklar. Fitnekârlar. İkiyüzlüler. Araya nifak sokanlar.

Münafikun Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, (Bak: Münafıkîn)