E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Terimler, 149. Sayfa

Osmanlı Terimleri Sözlüğü

Emr-i itibârî Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Hakikatta, hariçte vücudu olmayıp, var kabul edilen emir, iş. (İnsanın fiilleri, kesbi gibi.) (Bak: İtibâri)

Emr-i küfrî Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, İmansızlığa ait bir iş ve bir husus.

Emr-i kün Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, "Kün" emri. Cenâb-ı Hakk'ın verdiği "Ol" mânasına gelen "Kün" emri. Allah (C.C.) bir şeye "Ol" diye emretse, (Yani, "Kün" dese) o şey derhal olur. (Yâni, "Fe Yekun")

Emr-i maaş Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Geçinme işi ve hususu. Hayat ihtiyaçları.

Emr-i müşkil Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Zor iş, müşkil emir.

Emr-i nisbî Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Kıyas ile olan emir. Öncekilerine veya diğerlerine göre olan iş veya emir veya hâdise. İllet-i tâmme istemiyen ve vücud-u haricisi bulunmayan emir.

Emr-i tekvinî Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Yaradılışa ait İlâhi kanun ve nizam. Tekvine dair işler, hâdiseler, maddeler. Fıtri kanunlar ve Âdetullahın tazammun ettiği emirler. (Meselâ ilmin i'tâsı, mânen ameli emrediyor. Zekânın i'tası ilmi emrediyor. İstidadın bulunması zekâyı, aklın verilmesi ma'rifetullahı, kudretin verilmesi çalışmayı, cesaretin verilmesi cihadı mânen ve tekvinen emrediyor. İ.İ.)

Emr-i vâki` Osmanlı teriminin Türkçe karşılığı, Beklenilmeyen iş, sürpriz. Zorlayıcı bir baskı ile bir işi yapmaya mecbur etmek.